Gratis verzending vanaf 49 euro
Levertijd 1-3 werkdagen
100% Tevredenheidsgarantie
Informatie, Behandeling, Oorzaken, Symptomen, Voorkomen
Hoewel de meeste mensen denken dat aambeien ongezond zijn, zijn ze een normaal onderdeel van de menselijke anatomie. In feite zijn het arterioveneuze vaatkussens die ringvormig onder het slijmvlies van het onderste deel van de endeldarm liggen, evenals onder de huid in het anale gebied.
Hemorroiden zijn samen met de anale sluitspier verantwoordelijk voor de controle over de ontlasting van het rectum tijdens de stoelgang. Normaal gesproken merkt men de hemorroiden niet.
Wanneer mensen zeggen dat ze 'aambeien hebben', bedoelen ze dat de hemorrhoidale bloedvaten vergroot zijn en de typische aambeien symptomen zoals jeuk, slijmafscheiding of bloeden veroorzaken. Bloeding treedt op wanneer harde ontlasting de dunne wanden van de bloedvaten in de aambeien beschadigt.
Ongeveer 75% van alle volwassenen zullen op een bepaald moment de symptomen van vergrote aambeien ervaren. Echter, slechts ongeveer 4% zal vanwege aambeienproblemen naar een arts gaan. Mannen en vrouwen worden even vaak aangetroffen en hun frequentie bereikt een hoogtepunt tussen de 45 en 65 jaar.
Hemorroiden (ook wel hemorroiden genoemd) hebben door de geschiedenis van de mensheid heen pijn en irritaties veroorzaakt. Het woord komt uit het Grieks, 'haimorrhoides,' wat betekent dat aderen bloed afscheiden.
De oorzaak van aambeien is een bindweefselzwakte van de anale of rectale aderen. Hierdoor verliezen ze hun elasticiteit en sterkte, wat leidt tot zwellingen en uitstulpingen van de aderen. Dit maakt ze vatbaar voor irritaties.
Deze zwellingen en uitstulpingen van aambeien kunnen door verschillende dingen worden bevorderd, waaronder:
Een verhoging van de intra-abdominale druk tijdens de zwangerschap, obstipatie en/of frequent persen op het toilet zijn de meest voorkomende factoren voor de ontwikkeling van aambeien. Verzwakking van het ondersteunende weefsel door veroudering en genetica kan ook een andere oorzaak zijn.
Vergrößerte Hämorrhoiden worden geassocieerd met de volgende symptomen:
Het meest voorkomende symptoom en teken van aambeien is pijnloos bloeden. Iemand die aan aambeien lijdt, kan mogelijk helder rood bloed op de buitenkant van de ontlasting, op het toiletpapier of in het toilet zien druppelen.
Bloedingen lossen zich normaal gesproken zonder behandeling vanzelf op. Toch is bloeden bij de ontlasting nooit normaal en zou het moeten aanzetten tot een bezoek aan een gezondheidsdeskundige.
Hoewel aambeien de meest voorkomende oorzaak zijn van bloeden bij de ontlasting, kunnen er ook andere redenen voor het bloeden zijn, waaronder:
Interne aambeien bevinden zich in de binnenbekleding van het rectum en zijn niet zichtbaar, tenzij ze aanzienlijk vergroot zijn, dan kunnen ze voelbaar zijn. Interne aambeien zijn meestal pijnloos en worden merkbaar omdat ze bloedingen veroorzaken tijdens de stoelgang.
Soms kunnen aambeien uit de anus komen. Als dit het geval is, kunt u ze misschien zien of voelen als huidkussentjes die rozer zijn dan het omringende gebied. Prolaberende aambeien kunnen pijnlijk zijn, omdat de anus dicht is met pijngevoelige zenuwen. Prolaberende aambeien gaan meestal vanzelf terug in het rectum. Als dat niet gebeurt, kunnen ze voorzichtig teruggeduwd worden.
De diagnose van een interne hemorrhoïde is eenvoudig wanneer de hemorrhoïde uit de anus steekt. Hoewel een rectaal onderzoek met een met een handschoen bedekte vinger mogelijk een interne hemorrhoïde boven in het analkanaal aan het licht brengt, is het rectale onderzoek nuttiger bij het uitsluiten van zeldzame kankersoorten die in het analkanaal en het daaropvolgende rectum beginnen.
Een grondiger onderzoek voor interne aambeien wordt uitgevoerd met behulp van een anoscoop, die lijkt op een proctoscoop, maar dan kleiner.
Als er bij de stoelgang bloedingen optreden, moet ook de dikke darm (het darmsegment boven de endeldarm) onderzocht worden om andere belangrijke oorzaken van het bloeden dan aambeien uit te sluiten, zoals bijvoorbeeld dikkedarmkanker, poliepen of colitis.
Externe aambeien bevinden zich onder de huid die de anus omringt en zijn dieper dan interne aambeien. Ze kunnen voelbaar zijn wanneer ze opzwellen en kunnen het volgende veroorzaken:
Wanneer een externe aambeien naar buiten komt (wat gewoonlijk gebeurt tijdens de stoelgang), kan men deze zien en voelen.
Soms vormen zich bij geprolabeerde externe aambeien bloedstolsels, wat extreem pijnlijk kan zijn en trombose wordt genoemd. Wanneer een externe aambei tromboseert, kan deze er angstaanjagend uitzien, aangezien deze rood of blauw wordt en mogelijk bloedt.
Ondanks hun uiterlijk zijn trombose aambeien meestal niet ernstig, hoewel ze erg pijnlijk kunnen zijn. Ze lossen meestal binnen een paar weken vanzelf op. Als de pijn ondraaglijk is, kan de arts het bloedstolsel van de trombose aambei verwijderen, wat de pijn stopt.
Veel mensen vinden het gênant om voor hun aambeienproblemen naar de dokter te gaan, wat waarschijnlijk de reden is waarom slechts ongeveer 4 % van de mensen de dokter bezoekt, terwijl 75 % van ons op een bepaald moment vergrote aambeien ervaart.
Ondanks de schaamte zouden aambeien altijd professioneel onderzocht moeten worden. Een medische inspectie zal uw arts helpen een effectieve behandeling aan te bevelen en zal ook ernstigere oorzaken voor uw symptomen uitsluiten.
Wanneer u uw arts bezoekt, wordt u waarschijnlijk gevraagd om uw symptomen te beschrijven. De arts zal een onderzoek uitvoeren om te zien of uw anus ontstoken is en of er vergrote aambeien aanwezig zijn. Aambeienonderzoeken zijn een beetje gênant en ongemakkelijk, maar meestal pijnloos.
De meeste mensen die aambeien hebben, ontdekken ze ofwel
Als er een vermoeden van vergrote aambeien bestaat, zal uw arts waarschijnlijk een proctoscopie (darmendoscopie) aanbevelen. Tijdens een proctoscopie wordt een korte buis met licht en een lens gebruikt om de membranen te onderzoeken die de endeldarm bekleden. Dit stelt uw arts in staat om de vergrote aambeien te zien en hun grootte te bepalen. Ook deze procedure is normaal gesproken pijnloos.
An de hand van een symptoomverloop kan een arts op basis van een zorgvuldige inspectie van de anus en het analkanaal een diagnose stellen. Tijdens het onderzoek zal hij ook proberen andere oorzaken van hemorrhoïdale symptomen uit te sluiten die een andere behandeling vereisen, zoals
Interne Hémorroïden prolabieren wanneer hun bloedvaten opzwellen en zich van hun plaats in het rectum door de anus uitstrekken. In het analkanaal is de hémorroïde blootgesteld aan de druk van de uitgevoerde ontlasting. Bijzonder harde ontlasting door constipatie is een probleem. Dit kan bloeden en pijn veroorzaken wanneer de ontlasting wordt uitgescheiden.
Het aanwezig zijn van ontlasting, ontsteking en constante vochtigheid kan leiden tot anale jeuk (Pruritus Ani) en af en toe het constante gevoel dat men een stoelgang moet hebben. De prolaberende aambeien keren normaal gesproken vanzelf terug in het analkanaal of de endeldarm, of kunnen met een vinger weer naar binnen worden gedrukt, maar ze prolaberen opnieuw bij de volgende stoelgang.
Externe aambeien kunnen als zwellingen rond de anus worden gevoeld, maar ze veroorzaken meestal weinig van de symptomen die typisch zijn voor interne aambeien.
Externe aambeien kunnen echter problemen veroorzaken wanneer er bloed in stolt. Dit wordt trombose genoemd. Een trombose van een externe aambei veroorzaakt een anale knobbel die zeer pijnlijk en gevoelig is en vaak medische aandacht vereist.
De thrombosierte aambei geneest mogelijk met littekenvorming en laat misschien een huidflap achter die uit de anus steekt. Af en toe is de flap groot, wat de anale hygiëne (reiniging) kan bemoeilijken of de anus kan irriteren.
Hemorroiden zijn een zeer veelvoorkomende rectale aandoening. Bijna 75% van de mensen zal op een bepaald moment symptomen van hemorroiden ontwikkelen. Daarom is het belangrijk om te weten hoe je hemorroiden kunt voorkomen en behandelen.
Verschillende huisremedies voor aambeien worden aanbevolen voor de behandeling van de vervelende symptomen. Lees hier welke huisremedies, natuurlijke vitalstoffen en voeding kunnen helpen bij aambeien.
Verschillende natuurlijke vitalstoffen kunnen bijdragen aan het versterken van de functie van de vaatwanden van de aambeien en het stoppen van de bloeding. Ook door het aanpassen van de voeding en de toiletgewoonten kan de frequentie en ernst van de aambeisymptomen verminderd worden.
In Singapore werd een studie uitgevoerd om de rol van de flavonoïden Diosmin en Hesperidin bij de behandeling van bloeiende, niet-prolapsende interne aambeien te onderzoeken. In totaal werden 162 proefpersonen willekeurig toegewezen aan groepen die ofwel een supplement met vezels (Ispaghula schalen), een rubberband-ligatie plus vezels of een 9:1 mengsel van de flavonoïden Diosmin en Hesperidin plus vezels ontvingen. Er waren 66 proefpersonen in de vezelgroep, 57 in de rubberband-vezelgroep en 39 in de flavonoïde-vezelgroep. De studieobservatoren wisten niet welke proefpersonen welke behandeling ontvingen.
Het resultaat toonde aan dat de hemorroïdebloeding in de flavonoïde-vezelgroep het snelst stopte, gemiddeld binnen 4 dagen. In de rubberband-vezelgroep bedroeg de gemiddelde tijd 6 dagen en in de vezelgroep 11 dagen. Er werden geen complicaties of bijwerkingen vastgesteld.
Interessant genoeg gaven drie van de proefpersonen in de vezelgroep na 7 dagen op, omdat ze dachten dat de behandeling niet zou werken. De follow-up na 6 maanden toonde aan dat slechts 5% in de flavonoïde-vvezelgroep een terugval had, vergeleken met 12% in de vezelgroep en 21% in de rubberband-vvezelgroep. Hémorrhoïdectomieën (chirurgische verwijdering van aambeien) werden uiteindelijk uitgevoerd bij twee van de proefpersonen in de vezelgroep en bij vijf in de rubberband-vvezelgroep.
In de flavonoïde-vezelgroep, die de Diosmin/Hesperidine-mix in combinatie met vezels innam, werd er geen operatie uitgevoerd. Deze combinatie verlichtte snel en veilig de bloeding van niet-prolaberende aambeien. De proefpersonen hadden veel minder terugvallen, vermoedelijk omdat de flavonoïden de gezondheid van de aderen verbeterden.
Hesperidine en Diosmine hebben ook aangetoond dat ze kunnen helpen bij chronische veneuze insufficiëntie. Door te hoge druk in de aderen wordt de activiteit van de witte bloedcellen gestimuleerd en ontstaat er een ontstekingsreactie, wat leidt tot een verslechtering van de aderenstructuur en de doorlaatbaarheid van de aderen. Het lymfesysteem wordt hierdoor overbelast en er ontstaan oedeem en de vorming van zweren in de aderen.
Hesperidine en Diosmine verminderen de vorming van vrije radicalen en de daarmee samenhangende ontstekingsreactie en verlagen de capillaire kwetsbaarheid van de aderen. Dit kan bijdragen aan de vermindering van chronische veneuze insufficiëntie.
In een gerandomiseerde studie kregen 66 patiënten met symptomen van acute aambeien een mengsel van Diosmin, Troxerutine (een Rutin-afgeleide) en Hesperidine (groep A). 68 patiënten kregen een placebo (groep B). De pijn en bloedingen, evenals het percentage patiënten dat leed aan oedeem en tromboses, namen significant af na 12 dagen in groep A, die de 3 flavonoïden ontving. Een mengsel van Diosmin, Troxerutine en Hesperidine kan daarom een veilige behandeling zijn voor hemorrhoidale klachten.
Ödeme in de benen als gevolg van veneuze insufficiëntie kunnen symptomen zoals pijn, zware benen en nachtelijke krampen veroorzaken. Beenödem bij zwangeren kan ook een teken zijn van pre-eclampsie als het gepaard gaat met een verhoogde bloeddruk of proteïnurie. In een studie kregen zwangeren gedurende 3 maanden Rutin capsules. De deelnemers merkten een verbetering van de symptomen en een afname van de enkelomtrek, terwijl deze in de placebogroep iets toenam.
Het helpt ook om de collageenvezels van de vaatwanden te versterken en zo bloedingen bij aambeien te verminderen.
Een gerandomiseerde gecontroleerde studie toonde aan dat proanthocyanidine effectief en zonder risico de symptomen bij 74 personen met hemorroïden van graad III verlichtte, inclusief bloeding, pijn, jeuk en irritatie na de stoelgang.
Talrijke studies hebben aangetoond dat OPC's optimaal zijn voor het stabiliseren van collageenvezels wanneer deze verzwakt zijn, door de weerstand tegen enzymen die collageen afbreken te versterken. OPC stimuleert bovendien de productie van collageen en elastine, wat nuttig is bij het herstellen van beschadigde huid bij aambeien.
Effect van OPC bij aambeien :
Vitamine C komt in combinatie met bioflavonoïden bijvoorbeeld voor in Acerola Vitamine C, Camu Camu, rozenbottels en Amla bessen. Flavonoïden hebben aangetoond dat ze de sterkte en elasticiteit van de aderen aanzienlijk kunnen verbeteren.
Vooral mensen die onder stress staan, roken of niet genoeg vitamine C via hun voeding binnenkrijgen, lopen het risico een vitamine C-tekort te ontwikkelen. Naarmate men ouder wordt, neemt de behoefte aan vitamine C toe, omdat het lichaam op natuurlijke wijze niet genoeg collageen en elastine kan produceren om beschadigd collageenweefsel te herstellen.
De stabiliteit van de collageenvezels hangt af van de sterkte van de verbindingsschakels (aminozuren) tussen de eiwitketens. Vitamine C voegt de verbindingsschakels van deze keten samen en zorgt daardoor voor meer stabiliteit.
Vitamine C kan samen met bioflavonoïden de ontstoken aambeien verlichten en kan daardoor de algehele toestand van de aangetaste aderen in de anus en het rectum stabiliseren.
Binnen 48 uur na een aanval werden de tekenen en symptomen van de patiënten beoordeeld. De vermindering van de scores was significant in de Pycnogenol-groep in vergelijking met de controlegroep die een placebo ontving. De studie wijst erop dat oraal en lokaal aangebracht Pycnogenol helpt om acute aambeisymptomen te verminderen.
Een dierstudie uit 2011, gepubliceerd in Digestive Diseases and Sciences, ontdekte dat psylliumschalen een darmstimulerende en laxerend effect hebben op muizen. Bij hogere doses hebben ze een antisecretoire (verlaagt de normale mate van secretie van een lichaamsvloeistof) activiteit en verminderen ze diarree.
De beste manier om aambeien te voorkomen is door de ontlasting zacht te houden, zodat deze gemakkelijk kan worden uitgescheiden en er geen persen nodig is. Het eten van een vezelrijk dieet en het drinken van voldoende vloeistoffen (zes tot acht glazen per dag) kan ook helpen om de ontlasting zacht te houden. Dit kan constipatie verminderen en daarmee het persen op het toilet verlagen, waardoor het risico op het ontwikkelen van nieuwe aambeien wordt verminderd.
Eet voedingsmiddelen zoals avocado's, bessen, vijgen, spruitjes, bonen, groenten, linzen, noten, lijnzaad, chiazaad en quinoa. In klinische studies verminderde een vezelrijk dieet het risico op aanhoudende symptomen en bloedingen met tot wel 50 procent.
Houd er rekening mee dat het tot zes weken kan duren nadat u uw vezelinname heeft verhoogd, voordat u enige verbetering opmerkt.
Veel studies, waaronder een die is gepubliceerd in het European Journal of Clinical Nutrition, wijzen erop dat vochtverlies en een te lage vochtinname constipatie kunnen bevorderen, waardoor de symptomen van aambeien verergeren. Om constipatie te verminderen en om van aambeien af te komen, drinkt u minstens een glas water bij elke maaltijd en bij elke snack van de dag.
Meerdere studies hebben aangetoond dat gefermenteerde voedingsmiddelen en probiotica de gezondheid van het spijsverteringsstelsel verbeteren, de bio-beschikbaarheid van voedingsstoffen verhogen, de pH-waarde in de darm optimaliseren en de spijsvertering ondersteunen.
Enkele studies tonen aan dat zowel het consumeren van alcohol als van pittig voedsel risicofactoren voor aambeien kunnen zijn, hoewel de gegevens niet consistent zijn. Om zeker te zijn, beperkt u deze voedingsmiddelen totdat de symptomen van aambeien zijn verbeterd.
De verbetering van toiletgewoonten kan helpen om de frequentie en de intensiteit van aambeien te verminderen.
Reinig jezelf echter niet te ruw of gebruik geen zeep die agressieve chemicaliën, alcohol of parfums bevat. Gebruik in plaats daarvan helder water om jezelf af te vegen, en droog daarna je achterste af. Een zitbad, waarbij je twee keer per dag 10 minuten in warm water zit, is nuttig voor patiënten met anale jeuk, pijn of branderigheid, en staat bekend als een van de beste manieren om aambeien snel kwijt te raken.
Een aambeienzalf of aambeiencrème kan de jeuk en ontstekingen bij aambeien verminderen.
Onderzoekers hebben ontdekt dat Hamamelis twee enzymen remt die betrokken zijn bij de afbraak van bindweefsel. Wanneer de activiteit van deze enzymen toeneemt, wordt de integriteit van bloedvaten aangetast.
In een gerandomiseerde, gecontroleerde studie met proefpersonen die leden aan acute aambeienpijn, had de groep patiënten die lokaal (0,5 procent) Pycnogenol® in combinatie met orale Pycnogenol® kreeg, een snellere verbetering van de symptomen in vergelijking met proefpersonen die alleen orale Pycnogenol® kregen. Hierbij moest de inname van 100 mg drie keer per dag worden nagestreefd.
Hemorroidaal bloedingen ontbraken volledig bij alle patiënten die zeven dagen lang met Pycnogenol® werden behandeld en ook bij de follow-up na 14 dagen. De onderzoekers observeerden nog steeds bloedingen in de controlegroep.
Wie iemand een zittend beroep heeft, is het aan te raden om elk uur van het bureau op te staan en wat beweging te maken. Zo voorkomt men dat het bloed in de aambeien stagneert.
Beweging kan ook helpen om stress te verminderen. Wie gestrest is, heeft ook eerder de neiging om de sluitspier aan te spannen en druk uit te oefenen op het rectale gebied. Stress kan er ook toe leiden dat u vezelarme, gezoete voedingsmiddelen eet, wat de kans op verstopping vergroot.
Mediteer, neem diepe ademhalingen om je stressniveau te verlagen. Om je eraan te herinneren om te bewegen en te ontspannen, bevestig een notitie aan je computer of stel een klok in die je eraan herinnert.
Vergröotte Hémorroïden te behandelen is belangrijk, omdat ze de neiging hebben om na verloop van tijd erger te worden. Hémorroïden worden behandeld met een verscheidenheid aan maatregelen en vrij verkrijgbare medicijnen, zoals
en verschillende methoden zoals
Wanneer ze rond de anus worden gebruikt, moeten zalven en crèmes als een dunne laag worden aangebracht. Wanneer ze op het analkanaal worden aangebracht, moeten deze producten met een vinger of een 'invoerpijp' worden ingebracht.
Stoßrohren zijn het efficiëntst wanneer ze zowel aan de zijkanten als aan het einde gaten hebben. Stoßrohren moeten voor het inbrengen met zalf bevochtigd worden. Zetpillen of schuimen hebben geen voordelen ten opzichte van zalven, crèmes en gels.
De sclerotherapie is een van de oudste vormen van behandeling van aambeien. Tijdens de sclerotherapie wordt een vloeistof (fenol of kinine-ureum) in de basis van de aambei geïnjecteerd.
De aderen tromboserend, er treedt een ontsteking op en uiteindelijk komt het tot verharding. Uiteindelijk leidt de sclero-therapie ertoe dat de aambeien krimpen. Het kan na de sclero-therapie tot pijn komen, maar deze verdwijnt normaal gesproken de volgende dag. Symptomen van aambeien komen vaak na meerdere jaren terug en vereisen mogelijk een verdere behandeling.
Deze procedure wordt gebruikt om een aambeien met een rubberen ring te verwijderen. Uw arts voert een klein instrument, dat een ligator wordt genoemd, door een dunne buis in het anaal kanaal in. Vervolgens pakt de arts de aambeien met een tang, schuift de cilinder van de ligator omhoog en laat de rubberen ring om de basis van de aambeien. De rubberen ring snijdt de bloedtoevoer naar de aambeien af en zorgt ervoor dat ze verschrompelen.
Een studie uit 2000, gepubliceerd in Digestive Surgery, ontdekte dat de rubberen ringligatuur een nuttige, veilige en succesvolle methode is om symptomatische aambeien van de tweede en derde graad te behandelen, en dat deze succesvol kan worden toegepast in gevallen van de vierde graad, maar met een verhoogde terugvalpercentage en extra benodigde behandelingen.
De meest voorkomende complicatie van de ligatuur zijn pijn. Het kan een of twee weken na de ligatuur tot bloeding of een bacteriële infectie in de weefsels rondom de aambeien (cellulitis) komen.
Er zijn verschillende behandelingen die hitte gebruiken om hemorrhoidaal weefsel te vernietigen en ontsteking en littekenvorming te bevorderen, waaronder
Deze procedures vernietigen het weefsel in de aambeien en eromheen en veroorzaken de vorming van littekenweefsel. Ze worden toegepast bij aambeien van de eerste, tweede en derde graad. Pijn komt vaak voor, hoewel waarschijnlijk minder vaak dan bij de ligatuur, en af en toe kan er bloedingen optreden.
Tijdens de infrarood-fotokoagulatie genereert de arts met een speciaal apparaat een straal infraroodlicht. De resulterende hitte veroorzaakt littekenweefsel, dat de bloedtoevoer naar de aambeien onderbreekt. De infrarood-fotokoagulatie is een betere optie voor aambeien van graad 1 en 2, omdat de terugkeerratio bij aambeien van graad 3 en 4 hoog is.
Bij de gelijkstroom-elektrocoagulatie gebruikt de arts een dunne draadsonde om radiogolven naar het hemorrhoïdenweefsel over te brengen. Dit veroorzaakt een trilling van de moleculen in het weefsel, wat leidt tot een snelle verhoging van de temperatuur en effectief het weefsel doodt.
De gelijkstroom-elektrocoagulatie werkt beter voor aambeien van graad 3 en 4 en wordt geassocieerd met minder ongemak en minder complicaties. In een studie met 120 patiënten die met gelijkstroom-elektrocoagulatie werden behandeld, bleven alle patiënten tijdens de 23 maanden van de vervolgcontrole symptoomvrij.10
Bij de bipolaire diathermie wordt de aambeien blootgesteld aan elektrische stroom. De stroom stroomt alleen door het weefsel dat behandeld wordt, dankzij het gebruik van een speciale tang.
De meerderheid van de patiënten kan hun aambeien, die symptomen veroorzaken, onder controle houden met niet-chirurgische technieken. De niet-chirurgische behandeling heeft de voorkeur omdat deze geassocieerd wordt met minder pijn en minder complicaties dan de chirurgische behandeling. Er wordt geschat dat bij minder dan 10% van de patiënten een operatie nodig is wanneer de aambeien vroegtijdig worden behandeld.
De operatieve verwijdering van aambeien, bekend als aambeienoperatie of stapler-aambeienoperatie, wordt voornamelijk alleen toegepast bij patiënten met aambeien van de derde of vierde graad.
Tijdens een hemorroïdectomie worden de interne en externe hemorroïden verwijderd. De wonden die achterblijven na de verwijdering kunnen worden gehecht (gesloten techniek) of open gelaten worden (open techniek). De resultaten zijn bij beide technieken vergelijkbaar.
Een proctoplastiek, die de verwijdering van weefsel hoger in het analkanaal uitbreidt, zodat overtollige of prolapsende anale bekleding ook wordt verwijderd, wordt soms ook uitgevoerd. Postoperatieve pijn is een groter probleem bij de hemorrhoïdectomie, en sterke pijnstillers (narcotica) zijn meestal nodig.
De staplerhemorroïdectomie is een nieuwere operatieve techniek die steeds meer de behandeling van keuze voor derdegraads hemorroïden wordt. Deze operatie verwijdert niet de hemorroïden, maar eerder het weefsel dat de hemorroïden ondersteunt, waardoor de hemorroïden naar beneden konden prolaberen.
Aanbevolen producten
Gerelateerde blogs
De kracht van hyaluronzuur voor huid en gezondheid vrijmaken
Hyaluronzuur, een van nature in het lichaam voorkomende stof, is al vele jaren een vast onderdeel van de cosmetica-industrie. Vooral vanwege de anti-aging eigenschappen wordt het vaak gebruikt in een verscheidenheid aan crèmes, serums en andere gezichts- en lichaamsverzorgingsproducten, om de huidvochtigheid en een jeugdige uitstraling te behouden.
Naast haar rol in schoonheidsproducten heeft hyaluronzuur belangrijke toepassingen gevonden in verschillende medische gebieden. Het wordt ook gebruikt als ingrediënt in decoratieve cosmetica zoals lippenstiften, wat de veelzijdigheid ervan in medische en cosmetische gebieden aantoont.