Tanden en tandvlees zijn een zeer kostbaar goed, want ze zorgen voor een stralende lach voor lange tijd. 75% van alle volwassenen in Europa lijdt echter aan parodontopathieën, de verzamelterm voor alle tandvleesziekten.
Hoe krijg je een stralende glimlach? Een voldoende inname van vitamines, vooral vitamine C, is bijzonder belangrijk voor gezond tandvlees. Frequent tandvleesbloeden kan wijzen op een tekort aan vitamine C. Co-enzym Q10 biedt ook krachtige ondersteuning, want ontstoken tandvlees duidt ook op een tekort aan dit enzym.
Het tandvlees maakt deel uit van het tandsteunapparaat. Hierbij moet er onderscheid gemaakt worden tussen het vaste en het beweeglijke tandvlees.
Tussen tand en tandvlees bevindt zich een kleine groef. Als de tanden gezond zijn, bedraagt de diepte van de tandvleesgroeven geen twee millimeter. Als de groeven zich uitbreiden en dieper worden, ontstaan er onaangename tandvleestassen.
Tussen de tanden is het tandvlees driehoekig van vorm. Een onderhuid is bij het tandvlees niet te vinden. Daarom kan het tandvlees niet worden verplaatst en kan het in het ergste geval op sommige plaatsen terugtrekken.
Parodontose verwijst naar het ontstekingsvrije verlies van het tandvlees en het bindweefsel vanaf het bot, terwijl parodontitis een ontsteking omvat.
Parodontose heeft geen onaangenaam pijnlijke tandvleestassen tot gevolg. Een verzwakking van de tanden vindt echter relatief snel plaats, waarbij het hele gebit getroffen kan worden. Hieruit kan zeker een parodontitis ontstaan. Deze ontsteking, die op bacteriën berust, beschadigt blijvend het tandsteunapparaat, wat niet ongedaan kan worden gemaakt.
De oorzaak van parodontitis zijn bacteriën en de daarmee gepaard gaande vorming van tandplak. Tussen het tandvlees en de tandhals vormt het stevige tandvlees een greppel, de sulcus. Hierin nestelt zich plaque, die ontstaat uit voedselresten, vetten en suikers. De bacteriën scheiden gifstoffen en zuren uit, die in het tandvlees komen, waardoor dit ontstoken raakt.
Als de tandvleesontsteking lange aanhoudt, verspreidt deze zich vaak naar de botten van de kaak of zelfs naar het wortelvlies. De bacteriën geven afbraakproducten vrij, waarop het lichaam afwerend reageert. Het immuunsysteem van de mens wordt actief en probeert de bacteriën te vernietigen.
Vooral enzymen zouden de bacteriën moeten vernietigen, maar soms vernietigen ze ook het eigen weefsel. Bot en bindweefsel nemen af. Het tandvlees begint te bloeden en er vormen zich zakken in het tandvlees. Wanneer het tandvlees zich terugtrekt, bestaat het gevaar dat tanden uitvallen.
Parodontitis kan zowel van de wortelpunt komen als van de tandvleesrand. Soms komt ook beide in combinatie voor. Bij een apicale parodontitis is een tand dood. Deze moet volledig verwijderd worden of er wordt een wortelkanaalbehandeling of een wortelpuntsectie uitgevoerd.
De houder van de tanden is duidelijk ziek wanneer
Mundgeur kan ook wijzen op aandoeningen van het tandvlees. Als er pus uitkomt, is er sprake van een actieve ontstekingsreactie. Als het tandvlees zich terugtrekt, lijkt het vaak alsof de tanden steeds langer worden. De tanden kunnen losser worden of zelfs verschuiven.
Rokers worden tot zes keer vaker getroffen door parodontitis dan niet-rokers. Diabetici hebben ook vaker last van parodontitis dan gezonde mensen, vooral als de bloedsuikerspiegel niet goed is ingesteld, bestaat er gevaar.
Zwangerschappen verhogen ook het risico op parodontitis. Omdat het bindweefsel losser wordt, hebben bacteriën het gemakkelijker om binnen te dringen. Cariës verhoogt het risico om parodontitis te krijgen.
Ademhaling door de mond in plaats van door de neus verhoogt ook de kwetsbaarheid, net als tandenknarsen dat door stress wordt veroorzaakt. Piercings in de mond zijn een andere bron van gevaar. Zowel op de tong als op de lippen moeten piercings daarom worden vermeden.
Is het immuunsysteem verzwakt, dan is ook het aanvalsoppervlak voor bacteriën aanwezig. Dit geldt voor mensen die een chemotherapie ondergaan of een transplantatie hebben ondergaan.