Gratis verzending vanaf 49 euro
Levertijd 1-3 werkdagen
100% Tevredenheidsgarantie
Informatie, Studies, Effect, Dosering, Bijwerkingen
Carnosine kan de huidveroudering vertragen. In feite kan het huidcellen verjongen. Wanneer de meesten van ons aan anti-aging behandelingen denken, denken ze onmiddellijk aan moderne huidverzorgingsproducten. We kunnen veel geld uitgeven aan crèmes die wonderbaarlijke effecten beloven, om er vervolgens achter te komen dat de effecten minimaal of op zijn best tijdelijk zijn.
Mooie huid ontstaat van binnenuit en groeit letterlijk naar buiten. En hoewel we zeker iets kunnen veranderen door crèmes te gebruiken, kunnen we de mogelijkheden van behandelingen van binnenuit niet negeren.
Informatieve wetenschappers hebben altijd naar manieren gezocht om het verouderingsproces van binnenuit te beïnvloeden, onderzochten de elementen die bijdragen aan het verouderingsproces en probeerden een oplossing te vinden die gebaseerd is op echte wetenschap en niet op cosmetische beloftes.
Carnosin houdt zich bezig met het biochemische paradox van het leven: 'De elementen die leven maken en geven - zuurstof, glucose, lipiden, eiwitten, sporenelementen - vernietigen ook leven.'
Carnosine (niet te verwarren met 'Carnitine') is een combinatie van twee aminozuren (de bouwstenen van eiwitten), Alanine en Histidine. Het komt van nature voor in weefsels, zoals de spieren en de hersenen, maar de concentratie neemt af naarmate men ouder wordt.
Ten eerste is het een antioxidant die onze cellen beschermt tegen schade door vrije radicalen. In combinatie met vitamine E en andere antioxidanten heeft het optimale effecten.
Ten tweede kan het de vernietiging van waardevolle eiwitten en DNA door suikermoleculen verminderen, een proces dat bekend staat als glycosylering. De betekenis van dit proces is pas recentelijk erkend.
Anormale combinaties van suikers en eiwitten zijn zeer giftig en dragen bij aan verschillende leeftijdsgebonden ziekten, zoals diabetes, hartziekten, beroerte, Alzheimer, dementie en huidveroudering. Carnosine kan helpen schade door glycosylering te voorkomen, het systeem van abnormale stoffen te bevrijden en het optimaal te laten functioneren.
Derde bindt het giftige metalen - het reageert met giftige bijproducten van onze stofwisseling en elimineert deze uit het lichaam. Het stabiliseert de cellen, maakt ze weerbaarder tegen verwondingen en versterkt het immuunsysteem.
Vroege producttests in Scandinavië toonden zichtbare verbeteringen van de huid, de vitaliteit en de energie binnen twee maanden na de start van de inname.
Carnosin zou veel andere voordelen bieden die de volgende gebieden betreffen: anti-aging, levensduur, huidverjonging, spierveroudering, spierfunctiestoornissen, seksuele potentie, staar, diabetes, cardiovasculaire, neurologische en psychische ziekten en andere gezondheidsvoordelen.
Carnosine voor energie en uithoudingsvermogen
Carnosin is jarenlang toegediend aan Russische atleten en zwemmers en biedt opmerkelijke voordelen op het gebied van energie en uithoudingsvermogen, waarbij veel gebruikers een merkbare dagelijkse energieboost aangeven.
Een van de redenen waarom oudere mensen en dieren er anders uitzien dan jongere, heeft te maken met de schade en de verandering van de eiwitten in het lichaam. Eiwitten zijn verantwoordelijk voor de functie van alle levende organismen. Schade aan deze eiwitten heeft daarom een dramatische impact op alle lichaamsfuncties en ook op het uiterlijk.
Veel onderzoeksresultaten van de afgelopen decennia hebben aangetoond dat de verandering van eiwitten een belangrijke oorzaak is van veroudering en degeneratieve ziekten. Deze verandering is het resultaat van oxidatie (door vrije radicalen) en daarmee samenhangende processen, zoals eiwit-suikerreacties (glycatie).
Het ouder worden heeft vooral te maken met veranderingen in de eiwitten in het lichaam. Eiwitten zijn de stoffen die voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de dagelijkse functie van levende organismen, waardoor veranderingen in eiwitten dramatische gevolgen kunnen hebben voor de functie en het uiterlijk van het lichaam.
Veel studies in het afgelopen decennium hebben aangetoond dat eiwitverandering een belangrijke oorzaak is van veroudering en degeneratieve ziekten. Deze veranderingen zijn het resultaat van oxidatie (door vrije radicalen) en de samenhangende processen, zoals glycaties.
Ons lichaam bestaat voornamelijk uit eiwitten. Aangezien het antioxidatieve systeem en andere verdedigingsmechanismen van ons lichaam eiwitten niet volledig kunnen beschermen, hebben ze de neiging om zich op destructieve wijze te veranderen naarmate we ouder worden, wat vooral te wijten is aan oxidatie, glycatatie en een ander proces dat carbonylering wordt genoemd. Met andere woorden, carbonylgroepen (>C=O) hechten zich aan de eiwitmoleculen (en de fosfolipiden). Het resultaat is dat de eiwitten zich bij de eiwitafbraak (proteolyse) splitsen.
Omdat de eiwitcarbonylering plaatsvond vóór het verlies van de volledigheid van het membraan, kan deze worden gekoppeld aan het giftige proces dat leidt tot celveroudering en celdood. Om de effecten van de proteolytische afname en de vorming van abnormale eiwitten te begrijpen, is het noodzakelijk om het beeld opnieuw te bekijken.
Deze samenhangende proteïndenaturering en eiwitafbraak omvat oxidatie, carbonylering, netwerkvorming, glycatatie en de vorming van Advanced Glycation End Products (AGE), zoals hierboven uitgelegd. Ze zijn niet alleen sterk betrokken bij het verouderingsproces, maar ook bij bekende tekenen, zoals huidveroudering, staar en zenuwdegeneratie (d.w.z. geheugenverlies en dementie).
Een groot aantal wetenschappelijke studies, gepubliceerd door onderzoekers van over de hele wereld, toont aan dat Carnosine effectief werkt tegen al deze vormen van proteïnedenaturatie.
Carnosine reageert met de carbonylgroep en vormt een inactief eiwit-carbonyl-carnosine adduct, waardoor de eiwitten worden beschermd en de denaturatie wordt omgekeerd.
Carnosin herstelt de normale controle van de celcyclus.
Carnosin lijkt traditionele antioxidanten, zoals vitamine E en selenium, ver te overtreffen, aangezien deze niet zo effectief zijn als in het verleden werd aangenomen. Ze onderdrukken enkele van de vele betrokken paden, terwijl ze geen invloed hebben op de andere, zoals glycaties en carbonylering.
Er is ongetwijfeld vastgesteld dat antioxidanten een belangrijke biochemische functie vervullen door schade door reactieve zuurstof te voorkomen. Verwachten dat een antioxidant eiwitten tegen elke vorm van glycatatie en carbonylering beschermt, is alsof je probeert een huis alleen met een schroevendraaier te bouwen - een belangrijk gereedschap, maar dat kan de rest van de gereedschapskist niet vervangen.
Carnosine, het multifunctionele gereedschap van de natuur ter bescherming van eiwitten, is door de evolutie voortgebracht om de vele factoren te beheersen die samenwerken bij de afbraak van eiwitten in het lichaam.
De chemische nevenreacties die de biologische structuur en functie tijdens het verouderen aantasten, zijn het resultaat van giftige effecten van de meest fundamentele elementen van de lichaamchemie - zuurstof, suiker, lipiden en essentiële metalen. We kunnen niet zonder deze biochemische elementen leven, maar de voedingswetenschap biedt ons nu de kennis om de bijwerkingen beter te beheersen.
Eiwitten zijn niet de enige moleculen die door carbonylatie gedenatureerd worden - ook fosfolipiden zijn getroffen. De carbonylatie van fosfolipiden schaadt vooral het centrale en perifere zenuwstelsel en leidt tot geheugenproblemen en andere verslechteringen van de cognitieve vaardigheden.
Omdat Carnosin ook de carbonylatie van fosfolipiden bestrijdt, is dit dipeptide een fantastische neuroprotector.
Bij sport en bodybuilding is Carnosine betrokken bij het ontgiftingsproces van de reactieve aldehyden die ontstaan uit lipidperoxidatie in de skeletspieren tijdens fysieke inspanning. Daarom beschermt Carnosine de skeletspieren tegen blessures, verhoogt het de spierkracht en versnelt het het herstel na een intensieve training.
Carnosin staat op het punt om het belangrijkste nieuwe anti-aging voedingssupplement op de markt te worden. Het is een van nature in het lichaam voorkomende aminozuur, dat meer dan 100 jaar geleden werd ontdekt.
Hoewel het al vele jaren in Rusland wordt toegepast, trok de specifieke anti-aging werking pas recent de aandacht van onderzoekers in het Westen.
Carnosine wordt normaal gesproken in capsules aangeboden. Er zijn geen bijwerkingen waargenomen en het kan samen met andere voedingssupplementen worden ingenomen.
Carnosin is een 100% natuurlijke stof, een zogenaamde dipeptide, die bestaat uit twee aminozuren (ß-Alanyl-L-Histidine). Het wordt vaak neuropeptide genoemd vanwege zijn eigenschappen ter bescherming van de hersenen.
Carnosine komt van nature voor in gezonde spieren, het hart, de hersenen, de lever, de nieren en ander weefsel. De spieren bevatten ongeveer 20 μmol/g drooggewicht. Hoe meer Carnosine vlees bevat, hoe langer de houdbaarheid is, aangezien Carnosine - een fantastisch antioxidant - voorkomt dat het ranzig wordt.
Carnosin werkt samen met andere biologische antioxidanten, zoals vitamine E en vitamine C, zink en selenium, en vermindert hun consumptie in het weefsel. Personen met een lichte vitamine E tekort consumeren meer carnosine dan normaal. Er wordt benadrukt dat een groot deel van de bevolking lijdt aan een vitamine E tekort, wat is aangetoond door wereldwijde epidemiologische studies.
In het menselijk lichaam vormt het enzym Carnosin-Synthetase Carnosin uit de aminozuren Alanine en Histidine. Deze reactie vindt vooral plaats in de hersenen en de spieren. Een andere groep enzymen, Dipeptidasen of Carnosinasen genoemd, deactiveert daarentegen Carnosin in het bloed en ander weefsel.
Vlees is de belangrijkste voedselbron van Carnosine. Voor een therapeutisch effect zijn hoge doses Carnosine nodig, omdat het lichaam Carnosine op natuurlijke wijze afbreekt door het enzym Carnosinase. De opname van Carnosine uit voedsel bedraagt 30 tot 70% (afhankelijk van de hoeveelheid verschillende aminozuren in het vlees), terwijl die van puur L-Carnosine hoger is dan 70%.
Een groot deel van de opname vindt plaats in de dunne darm (in het lege deel, maar niet in het kronkelige deel). Carnosine wordt vanuit het bloed naar de spieren, de hersenen en ander weefsel getransporteerd. Het menselijk plasma bevat geen meetbare hoeveelheden Carnosine – met andere woorden, een mogelijke tekortkoming kan niet via een bloedtest worden vastgesteld.
In tegenstelling tot dat, bevat paardenplasma meer dan 100 µmol/l Carnosine. Als resultaat van spierblessures stijgt de hoeveelheid in het plasma en de bepaling van Carnosine in het plasma kan worden gebruikt om spierblessures te diagnosticeren.
Carnosine werd aan het begin van de 20e eeuw ontdekt door de Russische wetenschapper W.S. Gulewich, die ook de structuur bepaalde. Het was het eerste en eenvoudigste voorbeeld van biologisch actieve peptiden (in werkelijkheid een dipeptide) en opende de lange lijst van wijdverspreide natuurlijke eiwitregulators van de stofwisseling.
De eerste decennia waren gewijd aan studies van de structuur, verspreiding en eigenschappen van de verbinding. Er werd vastgesteld dat Carnosine direct verband houdt met de functie van prikkelbaar weefsel, zoals spieren en de hersenen.
In 1953 toonde een andere Russische wetenschapper, S.E. Severin, aan dat Carnosine effectief melkzuur, dat door werkende spieren wordt geproduceerd, buffert en dat de inname van Carnosine de samentrekkingskracht en uithoudingsvermogen van de spieren verhoogde.
Wanneer Carnosine wordt afgebroken, hoopt melkzuur zich op in de spieren, daalt de pH-waarde en worden de spieren moe. Wanneer Carnosine wordt toegevoegd, herstellen de spieren bijna onmiddellijk en samentrekken ze alsof ze nooit uitgeput zijn geweest. Dit staat bekend als het 'Severin-fenomeen'.
Iedereen met sportieve ervaring weet hoe fysieke vermoeidheid aanvoelt, en hij of zij zal het ongelooflijke belang van het innemen van Carnosine-supplementen tijdens sportevenementen begrijpen.
De wijdverspreide interesse in deze natuurlijke, veilige stof is onlangs verder toegenomen, aangezien dramatische Australische en Britse ontdekkingen hebben aangetoond dat het een anti-verouderingseffect heeft. De anti-verouderingseigenschappen van Carnosine zijn pas in de afgelopen jaren grondiger onderzocht, hoewel we al bijna een eeuw van hen weten.
De meest verbluffende onderzoeksresultaten kwamen in 2002 uit de VS, waar het team van Dr. Michael Chez gegevens leverde over de dramatische effecten van Carnosine op autistische kinderen. Ondertussen zijn er meer dan 900 gepubliceerde studies over Carnosine.
Een grote selectie van therapeutische toepassingsgebieden is voorgesteld voor deze opmerkelijke stof. Al in 1935 werd Carnosine erkend voor de behandeling van polyartritis. Carnosine heeft het opmerkelijke vermogen om overtollige cellulaire en enzymatische processen te vertragen, en deze te versnellen wanneer ze onderdrukt worden.
Meerdere actuele studies tonen aan dat een combinatie van zink en carnosine het maagslijmvlies kan beschermen tegen verschillende irriterende stoffen en effectief is als stof ter voorkoming van zweren (Odashima et al. 2002). Bijvoorbeeld, carnosine vermindert de stolling van bloedplaatjes bij patiënten met abnormale stollingstendensen ('het verdunt het bloed') en verhoogt de stolling bij patiënten met verminderde bloedstolling.
Carnosine heeft beschermende effecten op de bloedcelmembranen, wat hun overleving verlengt, en heeft celmembranstabiliserende effecten aangetoond, waardoor het beschermt tegen chemisch veroorzaakte hemolytische anemie.
L-Carnosine is een bekend neuropeptide, dat bestaat uit Alanine en Histidine (Beta-Alanyl-L-Histidine). Het wordt normaal gesproken in het menselijk lichaam geproduceerd en is in grote hoeveelheden te vinden in de hersenen, het geïnnerveerde weefsel, de lens van de ogen en het skeletspierweefsel.
In laborstudies is aangetoond dat Carnosine het vermogen heeft om cellen te beschermen tegen oxidatieve stress en hun weerstand tegen functionele uitputting en de accumulatie van seniele kenmerken te versterken.
De mechanismen van een dergelijke bescherming worden met de volgende termen uitgelegd:
Met leeftijdsgebonden ziekten waarmee Carnosine kan helpen, behoren onder andere:
Carnosine als multifunctioneel voedingssupplement is een relatief nieuwe ontdekking. Het is een indrukwekkend fysiologisch en 100% natuurlijk superantioxidant met talrijke biologische taken, inclusief (ter aanvulling op de hierboven genoemde):
Op dit moment zijn er geen bijwerkingen van Carnosine bekend.
Carnosine is een antioxidant die het celmembraan stabiliseert en beschermt. Specifiek voorkomt het als wateroplosbare vanger van vrije radicalen de lipidperoxidatie binnen het celmembraan.
Veel antioxidanten (zoals de vitamines E en C) zijn gericht op het voorkomen dat vrije radicalen in het weefsel doordringen, maar hebben geen effect meer zodra deze eerste beschermlaag is doorbroken. Vrije radicalen leiden tot oxidatieve stress in het lichaam.
Carnosine is niet alleen effectief bij de preventie, maar werkt ook actief nadat vrije radicalen reageren en andere gevaarlijke verbindingen, zoals lipidperoxiden en secundaire producten, vormen. Het beschermt daarom het weefsel tegen deze schadelijke chemicaliën van de 'tweede fase'.
Een hoogreactief eindproduct van lipidperoxidatie, dat Malondialdehyde of MDA wordt genoemd, een gevaarlijk product van de reactie van vrije radicalen, wordt bijvoorbeeld geblokkeerd door Carnosine. MDA kan, als het niet onder controle wordt gehouden, lipiden, enzymen en DNA beschadigen en speelt een rol bij atherosclerose, gewrichtsontstekingen, staar en de algemene veroudering.
Carnosine offert zich als bemiddelaar bij oxidatieve stress door te reageren met MDA en het te deactiveren, om de aminozuren op het eiwitmolecuul te beschermen. Carnosine reageert chemisch met alle reactieve zuurstofsoorten en voorkomt daardoor oxidatieve stress.
Een vrij ongebruikelijke, antioxidatieve eigenschap van Carnosine is zijn vermogen om de concentraties van thiobarbituurzuur-reactieve stoffen (TBARS) te verminderen.
Carnosine is een stof die het functionele leven van de belangrijkste bouwstenen van het lichaam - cellen, DNA en lipiden - beschermt en verlengt, en kan daarom in ieder geval als werkzame stof voor de levensduur worden aangeduid.
Door te interageren met aldehydische lipidoxidatieproducten beschermt Carnosin biologisch weefsel tegen oxidatie, omdat aldehyden adducten kunnen vormen met DNA, eiwitten, enzymen en lipoproteïnen, wat kan leiden tot schadelijke veranderingen in hun biologische activiteit. (Burcham et al. 2002).
Oxidatieve stress en trauma kunnen leiden tot een vermindering van de carnosine-waarden, wat kan helpen de verhoogde sterfte onder oudere mensen na stressvolle gebeurtenissen te verklaren. Daarom is een goede antioxidantbescherming cruciaal voor een goede gezondheid, vooral bij oudere mensen.
Carnosin is een totaaloplossing - een super-antioxidant pil voor iedereen die niet elke dag een handvol tabletten wil slikken. De anti-aging eigenschappen van Carnosin reiken veel verder dan alleen zijn antioxidant werking, zoals u binnenkort zult ontdekken.
Veel onderzoekers geloven dat de positieve effecten van Carnosine op de gezondheid - althans gedeeltelijk - gebaseerd zijn op zijn vermogen om metalen te cheleren. (Miller en O'Dowd 2000, Chez 2003).
De term 'Chelat' komt van het Griekse 'chele', wat 'klauw' betekent, en verwijst naar het vermogen van een materiaal om zich te verbinden met overtollige metalen in de cellen en de bloedstroom, zodat de lever en de nieren deze kunnen uitscheiden.
De chelattherapie wordt normaal gesproken toegediend in de vorm van meerdere intraveneuze infusies, die disodium EDTA en verschillende andere stoffen, zoals penicilline, bevatten. Chelattherapie wordt traditioneel toegepast in de arbeidsgeneeskunde, omdat het effectief giftige zware metalen (zoals lood) uit het lichaam verwijdert.
In de arbeidsgeneeskunde is chelattherapie conventionele geneeskunde, geen alternatieve behandeling. Chelattherapie wordt echter ook in privéklinieken als aanvullende behandeling tegen een verscheidenheid aan andere ziekten, die geen vergiftigingen met zware metalen zijn, gebruikt, omdat het de volgende voordelen kan hebben:
In verband met vaccinaties kan chelatatie met Carnosine doorslaggevend zijn, omdat het organisch kwik (Thiomersal of Thimerosal) uit het kind verwijdert.
Organisch kwik is in de meeste vaccins aanwezig als antimicrobieel conserveermiddel, hoewel het sinds de jaren '30 erkend is als een giftige stof die het centrale zenuwstelsel aanvalt.
Volgens ons zou elk gevaccineerd kind en elke gevaccineerde volwassene als voorzorgsmaatregel Carnosin moeten innemen om Thiomersal zo snel mogelijk uit het lichaam te verwijderen.
De chelattherapie is een populaire 'alternatieve' behandeling geworden, nadat bleek dat EDTA effectief is bij het cheleren en verwijderen van giftige metalen uit het bloed. Sommige onderzoekers vermoeden dat verharde slagaders zachter zouden kunnen worden als het calcium uit hun wanden wordt verwijderd.
De eerste aanwijzing dat de EDTA-behandeling patiënten met atherosclerose zou kunnen helpen, kwam van Clarke, Clarke en Mosher, die in 1956 rapporteerden dat mensen die leden aan de occlusieve perifere arteriële vaataandoening zich na de behandeling met EDTA beter voelden.
Carnosine lijkt als voedingssupplement dezelfde chelaterende eigenschappen te hebben als EDTA, en biedt de mogelijkheid van een voordelige, orale chelatietherapie. Carnosine heeft het vermogen om pro-oxidatieve metalen, zoals koper, zink en giftige zware metalen (lood, kwik, cadmium, nikkel) te chelateren.
Vanwege zijn werking tegen glycaties kan Carnosine nuttig zijn bij het voorkomen en behandelen van diabetische complicaties, zoals staar, zenuwaandoeningen, atherosclerose en nierfalen.
Het kan ook nuttig voor ons allemaal zijn, aangezien we allemaal door AGEs verouderen, maar niet zo snel als een diabeticus. Het meest recente onderzoek toont aan dat het belangrijkste effect van Carnosine zijn werking tegen glycaties is (Aldini et al 2002a, 2002b, Yeargans en Seidler 2003).
Ik zal proberen het u op een eenvoudige manier uit te leggen.
Carnosine, dat de glycation voorkomt, kan ook een rol spelen bij het transport van geglyceerde eiwitten. De carnosinering (het proces waarbij carnosine zich verbindt met gedenatureerde moleculen) markeert geglyceerde eiwitten voor celtransport.
De glycatatie, die in de biochemie ook wel de Maillard-reactie wordt genoemd, die plaatsvindt tussen eiwitten en glucose, wordt erkend als een belangrijke factor in het verouderingsproces en mogelijk kanker, evenals voor de complicaties door diabetes. Glucose levert de brandstof voor de glycatatie, de verraderlijke eiwit/glucose-combinatie die (na verschillende stappen, inclusief het oxidatieproces) resulteert in de vorming van Advanced Glycation End Products, of AGEs.
Zodra AGEs worden gevormd, interageren ze met de aangrenzende eiwitten om pathologische cross-links te vormen die het weefsel verharden. Er wordt gespeculeerd dat geen ander molecuul zo potentieel giftige effecten op eiwitten heeft als Advanced Glycation End Products. Diabetici vormen eerder dan niet-diabetici overmatige hoeveelheden AGEs, een proces dat de normaliteit van de organen verstoort, die afhankelijk zijn van flexibiliteit en functie. Er is aangetoond dat glycaties de slagaders van diabetici verharden.
AGE's veroorzaken een kettingreactie van destructieve gebeurtenissen, omdat ze zich hechten aan cellulaire bindingsplaatsen. Een van de gevolgen van AGE's is een 50-voudige toename van de vorming van vrije radicalen. Aangezien diabetes, een toestand van versnelde veroudering, veel AGE's produceert, worden vooral de slagaders, de lens en het netvlies van de ogen, de perifere zenuwen en de nieren aangevallen.
Door de glykatie te bestrijden, worden glomerulaire schade en de resulterende ontsteking en nierkrimping verminderd. Ratten met diabetes die niet met glykatie-remmers werden behandeld, vertoonden, in vergelijking met een vergelijkbare groep ratten met diabetes die wel behandeld werden, een verdubbeling van de glomerulaire kleuring van Advanced Glycation End Products (Forbes et al., 2001).
Grauwe Staar (een andere complicatie van diabetes) kan zich ook vormen door glycaties, terwijl glycaties-remmers, zoals Carnosine en Calciumpyruvaat, beschermen tegen dergelijke schade. Het innemen van glycaties-remmers stelt mensen in staat om veel van de problemen van veroudering te voorkomen.
Omdat de structuur van Carnosin lijkt op de plaatsen die door glycatiewerkstoffen worden aangevallen, lijkt het erop dat Carnosin zich opoffert om het doel te beschermen. Carnosin ondersteunt ook proteolytische paden, dat wil zeggen het afvoeren van beschadigde en onnodige eiwitten.
Vanwege zijn werking tegen glycaties kan carnosine nuttig zijn voor de preventie en behandeling van diabetische complicaties, zoals staar, zenuwaandoeningen, atherosclerose en nierfalen. Het kan ook voor ons allemaal nuttig zijn, aangezien AGEs ons allemaal laten verouderen - maar minder snel dan diabetici.
De interesse in Carnosine is de afgelopen jaren aanzienlijk gestegen en veel experts voorspellen dat het een van de belangrijkste voedingssupplementen voor mensen van alle leeftijden, vooral voor degenen boven de 40 jaar, zal worden.
In Amerika en het Verenigd Koninkrijk raden anti-veroudering specialisten en voedingsdeskundigen Carnosine aan als een waardevol voedingssupplement. Er zijn geen bekende bijwerkingen of incompatibiliteiten met andere medicijnen.
Laboronderzoek naar cellulaire veroudering (het einde van de levenscyclus van delende cellen) suggereert dat deze factoren geen toevalligheden kunnen zijn. Carnosine heeft het opmerkelijke vermogen om cellen die zich naar veroudering bewegen te verjongen, waardoor het normale uiterlijk wordt hersteld en de levensduur van de cellen wordt verlengd.
Carnosin is een aldehyde-vanger die ook afval kan verwijderen (en daarmee beschadigde eiwitten, suikers en fosfolipiden ontkoppelt) en als sleutelfactor fungeert bij de opbouw van de nieuwe, robuustere torens.
Als voedingssupplement is Carnosine een mogelijke regulator van diabetische complicaties, arteriosclerose, Alzheimer, Parkinson, epilepsie, autisme, dyslexie, ADHD, schizofrenie en samenhangende syndromen, zoals we later in dit hoofdstuk uitgebreider zullen bespreken.
Koper en zink worden vrijgegeven tijdens normale synaptische activiteit. In lichtzure omgevingen, die kenmerkend zijn voor Alzheimer, worden ze echter gereduceerd tot hun ionische vormen en daarmee giftig voor het zenuwstelsel. Onderzoek heeft aangetoond dat carnosine de giftigheid van koper en zink in de hersenen kan dempen.
Carnosin heeft in vitro (in een reageerbuis) aangetoond dat het niet-enzymatische glycosylering en de crosslinking van eiwitten remt, die worden gestimuleerd door reactieve aldehyden, inclusief aldose- en ketose-suikers, bepaalde glycolytische triose-intermediairen en malondialdehyde (MDA, een lipideperoxidatieproduct).
Carnosin voorkomt ook de vorming van de MDA-geïnduceerde, met eiwit samenhangende Geavanceerde Glycosyleringsproducten (AGE) en de vorming van DNA-eiwitcrosslinks, die ontstaan door acetaldehyde en formaldehyde. Het vloeibare peroxidatieproduct malondialdehyde vormt adducten met eiwitten, die tijdens routineonderzoeken worden aangetroffen na eiwit-carbonylering.
Aanbevolen producten