Gratis verzending vanaf 49 euro
Levertijd 1-3 werkdagen
100% Tevredenheidsgarantie
In ons lichaam is er een constante strijd tussen vrije radicalen en gezonde lichaamscellen. Als de vrije radicalen de overhand krijgen, bevorderen ze vroegtijdige veroudering en ziekten. Antioxidanten kunnen deze moleculen onschadelijk maken. De lichaamscellen blijven daardoor langer jong en functioneel.
In ons lichaam is er een voortdurende strijd tussen de 'slechte' vrije radicalen en de gezonde lichaamscellen. Als de vrije radicalen de overhand krijgen, zijn voortijdige veroudering en ziekten het gevolg.
Antioxidanten kunnen deze ziekmakende moleculen onschadelijk maken, voordat ze gezonde lichaamscellen kunnen aanvallen of vernietigende processen onderbreken die al zijn begonnen.
Anti-Aging is een verzamelnaam voor maatregelen die het verouderen uitstellen, zodat de levenskwaliteit zo lang mogelijk behouden blijft. De levensverwachting van mensen neemt gestaag toe, 122 jaar is de tot nu toe geregistreerde maximale leeftijd van een mens.
Het bijbelse levensouderdom van twaalf levensdecennia is echter maar weinigen gegeven. Anti-agingmethoden verbeteren de omstandigheden.
De levensstijl, voeding en invloeden van de omgeving hebben invloed op de mens en zijn gezondheid, en daarmee op de haalbare levensduur. Vooral roken, veel alcohol, overgewicht en te weinig slaap verminderen de levensverwachting. Maar ook stress en verkeerslawaai versnellen het verouderingsproces.
Vrije radicalen hebben een aanzienlijke invloed op de biochemische veroudering, omdat ze de lichaamscellen beschadigen. De termen vrije radicalen en antioxidanten zijn echter voor de meeste mensen vrij vaag en worden meestal niet serieus genomen.
Als men de werking van antioxidanten op vrije radicalen echt wil begrijpen, moet men zich verdiepen in de wetenschap.
Wij bestaan allemaal uit atomen. Atomen die een complete, uit elektronen bestaande buitenste schil hebben, zijn gelukkig, vredig en inactief. Ze hebben de neiging om geen chemische reacties aan te gaan en genieten van een vrolijk leven in jouw lichaam.
Atomen die GEEN complete, uit elektronen bestaande buitenste schil hebben, zijn ongelukkig en instabiel. Er ontbreekt iets in hun leven: ze willen absoluut een extra elektron hebben, zodat ze stabiel en inactief kunnen zijn. Deze instabiele atomen worden vrije radicalen genoemd.
Vrije radicalen hebben de neiging zich snel te bewegen en proberen voortdurend een elektron te stelen van elk molecuul dat voorbij komt. Natuurlijk wordt het molecuul waarvan ze een elektron stelen ook een nieuw vrij radicaal - het proces lijkt op het domino-effect.
Vrije radicalen zijn - in gematigde hoeveelheden - niet slecht of kwaad. Tenslotte worden er door de vele stofwisselingsprocessen in ons lichaam voortdurend een bepaalde hoeveelheid vrije radicalen gevormd. Dit is volkomen normaal. Als het aantal vrije radicalen in het lichaam echter te hoog wordt, kunnen er problemen optreden.
Een van de meest voorkomende soorten vrije radicalen zijn vrije zuurstofradicalen. Dit zijn zuurstofatomen die een elektron missen. U kent vast de roest die zich op auto's vormt - hetzelfde gebeurt in uw lichaam. Het wordt oxidatieve stress genoemd wanneer vrije zuurstofradicalen beginnen schade aan het lichaam toe te brengen.
Vrije radicalen ontstaan door ademhaling, voeding, beweging - simpelweg door het leven! Bijna elke stress waaraan we ons lichaam blootstellen, kan vrije radicalen veroorzaken.
Hoewel voor de hand liggende dingen, zoals vervuilde lucht, roken, stressvolle gebeurtenissen, lawaai, te weinig slaap, overgewicht en ongezond eten, kunnen leiden tot vrije radicalen, kunnen ook veel 'gezonde' acties vrije radicalen opwekken. Bijvoorbeeld, elke vorm van sport belast het lichaam en er worden meer vrije radicalen gevormd.
Het uiterlijke teken van veroudering is huidveroudering. Al op 25-jarige leeftijd begint dit proces. Rimpels ontstaan omdat de celvernieuwing afneemt. Bovendien wordt de huid steeds minder elastisch, wat onder andere te verklaren is door de afbraak van collageen in de huidlagen.
UV-licht beschadigt bovendien de huid en maakt deze oud, omdat ze de vorming van vrije radicalen bevorderen. Vrije radicalen beschadigen de cellen, waardoor deze afsterven.
Maar ook in het binnenste van ons lichaam hebben vrije radicalen een uiterst negatieve invloed. Ook daar beschadigen ze lichaamscellen, beïnvloeden ze hun functie en leiden ze tot degeneratie.
Tegenwoordig worden tal van ziekten en gezondheidsproblemen in verband gebracht met een te hoog aantal vrije radicalen.
Hoe transformeer je een vrij radicaal in een onschadelijke molecule? Je geeft het vrije radicaal het extra elektron waar het wanhopig naar op zoek is.
Welke stof kan dit extra elektron leveren? U heeft het geraden - Antioxidanten. Antioxidanten zijn dus stoffen die het oxidatieproces voorkomen of vertragen.
Vergeet niet: vrije radicalen leiden tot oxidatie - en antioxidanten voorkomen oxidatie. Antioxidanten werken door een elektron aan een vrij radicaal te geven, zodat dit een stabiele zuurstofmolecuul wordt.
ORAC is de afkorting voor Oxygen Radical Absorbance Capacity. ORAC meet het vermogen van een stof om vrije zuurstofradicalen in het laboratorium te neutraliseren.
Kort gezegd is ORAC een labtest die de antioxidatieve activiteit van elke stof meet en deze in een schaal indeelt. Hoe hoger de ORAC-waarde, hoe sterker de antioxidatieve eigenschappen van de stof.
Het Nationaal Instituut voor Veroudering ontwikkelde de ORAC-methode, het Amerikaanse ministerie van Landbouw en Brunswick Labs hebben het ORAC-testproces geperfectioneerd en verschillende voedingsmiddelen getest om de ORAC-waarden te bepalen.
Hoewel de exacte wetenschap achter ORAC uiterst uitgebreid is, is het duidelijk dat als u op zoek bent naar voedingsmiddelen met sterke antioxidatieve eigenschappen, u moet zoeken naar voedingsmiddelen met hoge ORAC-waarden.
Het Amerikaanse ministerie van Landbouw raadt aan om 3.000 tot 5.000 ORAC-eenheden per dag te consumeren. In werkelijkheid consumeert 80% van de bevolking minder dan 1.000 ORAC-eenheden per dag.
De door het Amerikaanse ministerie van Landbouw aanbevolen 5 porties fruit en groenten per dag leveren u een ORAC-waarde van ongeveer 1.750 eenheden.
Fruit en groenten hebben de hoogste ORAC-waarden. Per 100 gram bereiken appels een waarde van 218, bananen 221, blauwe bessen 2.400. Verse acai bessen bijvoorbeeld hebben een ongelooflijke ORAC-waarde van 5.500.
Nog ongelooflijker is dat gevriesdroogde Acai bessen een ORAC-waarde van meer dan 70.000 per 100 gram bereiken.
Heeft u ooit mooie paarse bloemen gezien? Hoe zit het met een donkerrode druif of een felrode Fuji-appel? Als uw antwoord ja is, dan heeft u anthocyanen gezien.
Anthocyanen zijn flavonoïde pigmenten die door planten en vruchten worden geproduceerd. Anthocyanen geven planten en vruchten hun mooie pigmentatie - maar het gaat niet alleen om het uiterlijk.
Anthocyanen werken als een zonnebrandmiddel voor planten, de krachtige kleur van vruchten trekt dieren aan die de vruchten eten en de zaden verspreiden. De antioxidatieve eigenschappen van anthocyanen maken planten en vruchten met krachtige kleuren zo waardevol.
Vruchten (zoals de Acai-bes) die worden blootgesteld aan fel zonlicht, lijden onder grote stress door ultraviolette straling. Dit UV-licht zorgt ervoor dat er vrije radicalen in de vrucht ontstaan.
Acai-bessen produceren daarom grote hoeveelheden anthocyanen, omdat deze zeer sterke antioxidatieve eigenschappen hebben en vrije radicalen kunnen neutraliseren.
Hier is het interessante deel: de antioxidatieve eigenschappen van anthocyanen blijven ook behouden wanneer ze gegeten worden. Dat is de reden waarom vruchten met een sterke pigmentatie over het algemeen geweldige ORAC-waarden hebben - ze zitten vol anthocyanen!
De Franse voeding bevat veel kaas, koffie, nicotine, suiker en wit meel. Vanwege deze voeding zou je kunnen aannemen dat veel Fransen lijden aan hartziekten - maar het tegendeel is waar.
De vaardigheid van de Fransen om een hartschadelijke voeding te consumeren en toch een zeer lage hartziektenratio te hebben, wordt het Franse Paradox genoemd.
Forskers geloven nu dat ze de reden voor het 'Franse Paradox' hebben gevonden - Anthocyanen!
Fransen drinken veel rode wijn en het wordt aangenomen dat de rode druif, vanwege zijn anthocyanen, verantwoordelijk is voor de zeer lage incidentie van hartziekten. Hoewel rode wijn rijk is aan anthocyanen, bevat de Acai bes 30 keer zoveel anthocyanen als rode wijn.